- عارف قمی نجفی (عَ یِ قُ / قُمْ می)
ابن ابی طالب قمی نجفی. متخلص به عارف. از شعرای معاصر و ساکن نجف اشرف بود که به قصد معالجۀ امراض مزمنی که او را درگیر شده بود آن شهر را ترک گفت و در حدود سال 1325 هجری قمری در گیلان درگذشت. او را دیوان شعری است به عربی. و نیز دیوانی به زبان فارسی دارد که شامل رباعیات اوست لذا آن را ’طومار رباعیات’ نامیده است. و آن در دو جلد است یکی در توحید و عرفان، و دیگری در مناجات و اخلاق. (از الذریعه ج 9)